Petra werd in 2006 opgenomen in een kliniek in Winschoten. Daarvoor was ze nog nooit met Lentis in aanraking gekomen. ‘Die opname was heel heftig. Ik was ook echt heel erg ziek.’Voor haar opname was Petra al drie keer overspannen geweest.
‘Een depressie noemen ze dat dan. De eerste keer ben ik heel erg ziek geweest, een zware depressie. Dat ging niet goed in het contact met de huisarts.’ Ze heeft daarom nooit antidepressiva gekregen. De tweede en derde keer viel de depressie mee, maar de vierde keer was heel heftig en ging het helemaal mis.
Angst en paniek
‘Ik had al eerder angst- en paniekaanvallen en was helemaal futloos. Je zit op je stoel en je blijft op je stoel zitten.’ De vierde keer deed Petra helemaal niets meer en kwam ze ook haar bed niet meer uit. Op een bepaald moment zei de familie: ‘Zo kan het niet meer.’
Opname
‘De bedoeling van je opname is dat je weer kunt functioneren als je naar huis gaat.’ Helemaal beter word je eigenlijk niet, want zo af en toe heb ik nog een depressie.’ Tijdens haar opname kreeg Petra weer meer houvast. ‘Je moet opstaan, je moet douchen, je moet ontbijten et cetera. Zo krijg je je structuur weer terug.’ Na twee weken was Petra voldoende opgeknapt dat ze ook therapie kon gaan volgen. ‘Wat ik dus zelf heel positief heb ervaren. Ze probeerden je de hele dag in je ritme te krijgen.’
Weer naar huis
Anderhalve week later voelde Petra zich goed genoeg om weer naar huis te gaan. Maar het ging thuis niet goed. ‘Toen begon weer hetzelfde. Kreeg ik veel huilbuien, omdat ik het gewoon niet aankon.’ Petra moest opnieuw opgenomen worden. De tweede opname duurde langer, met een geleidelijke overgang naar huis. Zij was bijvoorbeeld de weekenden thuis. ‘Dat was soms wel heel zwaar. Thuis moest je alles weer zelf doen.’
Disclaimer: de ervaringsverhalen op deze site zijn van cliënten of oud-cliënten. Om privacyredenen maken we gebruik van gefingeerde namen en foto’s.